Müzeyyen Senar - Kimseye Etmem Şikayet

İlk doğduğunda kim tahmin edebilirdi -kaç yaşında olursa olsun-hayatı boyunca yaşadıklarını. 

Mesela ben bir ara hep öğle uykusuna yatacağımı zannediyordum. Evdekiler öyle kandırıyorlardı. "Hadi hep beraber öğle uykusuna..." diyerek. 

Daha sonra okula başladım. Hayat boyu okula gideceğim hissine kapıldım. Hele üniversitede. 2. sınıftan 3. sınıfa geçerken tutturulması gereken ortalama var ya.. Bazı okullarda 4 üzerinden 2 bazı okullarda 1.8.. O yıllarda üniversite bitmeyecek gibi geliyordu. 15 ay askerlik yapıcaz lan diyordum. Yine aynı yıllarda bir ömür bekar yaşarım bile diyordum. Şimdi hemen onu 5-7 yaş arası çocuklar söylüyor "ben evlenmeyeceğim" diyerek düşüncesi geçmesin kuş beyninden.. Benim demek istediğim farklı. Olmayacak gibi geliyordu. Ha buldum bir güzel, o da beni buldu az güzel.. ehehe.. 

Şimdi üniversite bitti. Askerlikten kurtuldum. -15 ay gidipte şikayet edenlere nispet yapayım. Kilodan muaf oldum. Ufak ufak veriyorum şu an da fazlalıkları ehehe..- Nişanlandım, çalışıyorum... Ve şimdide hayatımın sonuna kadar çalışacakmışım gibi geliyor.. Ki bir tanısan benden tembeli yoktur.

Vel hasıl hayat iyi ya da kötü şeklinde yaftalanamayacak bir şekilde gidiyor. Ve eminim ki senin hayatın da bu şekilde.. Tamamen kötü diyemezsin ya da 4/4 lük diyemezsin.. İniyor çıkıyor. Üzüyor, sevindiriyor. vs. vs.

Ama kimse kimseye gerçekten şikayet edemiyor...